Czy zapoznałeś się już z nowymi zasadami delegowania pracowników do krajów UE? Jeżeli nie, poniżej przedstawiamy kilka aspektów, na które warto zwrócić uwagę.

Co się zmieniło?

Od 30 lipca 2020r w całej Unii Europejskiej nastąpiła zmiana w regulacjach dotyczących

oddelegowania pracowników do pracy za granicą. Zmiany nastąpiły głównie w obszarze

wynagrodzeń i ich pochodnych, oraz w możliwościach pracy transgranicznej.

Oto niektóre z nich:

• TAKIE SAMO WYNAGRODZENIE, ZA TAKĄ SAMĄ PRACĘ, W TYM SAMYM MIEJSCU – oznacza to, iż nowe przepisy mają zapewnić równe traktowanie w zatrudnieniu. Zgodnie z nimi pracownik oddelegowany do pracy za granicą otrzyma wynagrodzenie na takich samych zasadach jak obywatel kraju, pracujący w tym samym miejscu,

• ograniczenia w delegowaniu na podstawie A1, z pewnymi wyjątkami,

•dodatkowe obowiązki dla firmy delegującej w zakresie weryfikacji przepisów m.in. branżowych, układów zbiorowych pracy i innych związanych z prawem pracy kraju przyjmującego,

• okres delegowania zostaje umieszczony w ramach czasowych i odtąd ma trwać 12 miesięcy, z możliwością wydłużenia o kolejne 6 miesięcy. Po tym czasie oddelegowanie nadal będzie możliwe, jednak pod pewnymi warunkami,

• wybór do stosowania przepisów prawa kraju korzystniejszych dla pracownika

Powyższe nie dotyczą pracowników transportu drogowego. Wynika to z faktu, że na etapie legislacyjnym pojawiło się wiele wątpliwości dotyczących rodzaju transportu podlegającego pod zagraniczną płacę minimalną i innych formalności związanych
z przewozem międzynarodowym, wyłączając z tego tranzyt.

Dla tego sektora przygotowywane są osobne przepisy i wejdą one w życie po 18 miesiącach od opublikowani Pakietu Mobilności, który został przegłosowany 8 lipca br.

Wakacje to nieodłączny element każdego lata, a one nieodłącznie kojarzą nam się z dłuższymi
i krótszymi wyjazdami.

Dla osób pracujących oznacza to korzystanie z przysługującego urlopu u pracodawcy.

Jakie są jego rodzaje, komu i w jakim wymiarze się on należy? Sprawdźcie poniżej!

W Polskim prawie pracy wyróżniamy kilka różnych form zwolnienia pracownika z obowiązków wykonywania obowiązków zawodowych. Dziś na celownik weźmiemy urlop: wypoczynkowy, bezpłatny i szkoleniowy.

Urlop wypoczynkowy to jeden z przywilejów osób zatrudnionych na podstawie umowy o pracę.

Według prawa, każda osoba podejmująca pracę w roku kalendarzowym, nabywa prawo do urlopu wraz z każdym przepracowanym miesiącem w wymiarze 1/12 wymiaru urlopu przysługującego mu po przepracowanym roku. W przypadku pracowników, którzy nie przepracowali jeszcze 10 lat,
jest to łącznie 20 dni, natomiast osoby zatrudnione co najmniej 10 lat mają prawo do 26 dni urlopu wypoczynkowego.

Wraz z rozpoczęciem nowego roku kalendarzowego, pracownik nabywa prawo do kolejnych dni urlopowych.

Jeśli pracująca osoba zatrudniona jest w niepełnym wymiarze czasu pracy, wielkość urlopu określana jest proporcjonalnie.

Pamiętać należy również o tym, że niewykorzystany urlop z poprzedniego roku, przechodzi na rok kolejny i należy go wykorzystać w pierwszej kolejności do 30 września.

Jak obliczać lata pracy? Warto pamiętać, że do tego czasu zalicz się również okres nauki.

Jednak jeżeli nauka była pobierana w latach zatrudnienia, do okresu pracy, od którego zależy wymiar urlopu, wlicza się okres zatrudnienia lub okres pobierania nauki, w zależności, która opcja jest korzystniejsza dla pracownika. Zgodnie z artykułem 155 Kodeksu pracy do okresu pracy wlicza się odpowiednio z tytułu ukończenia: zasadniczej lub równorzędnej szkoły zawodowej - przewidziany programem nauczania czas trwania nauki, nie więcej jednak niż 3 lata,
średniej szkoły zawodowej - przewidziany programem nauczania czas trwania nauki, nie więcej jednak niż 5 lat,
średniej szkoły zawodowej dla absolwentów zasadniczych (równorzędnych) szkół zawodowych - 5 lat,
średniej szkoły ogólnokształcącej - 4 lata,
szkoły policealnej - 6 lat,
szkoły wyższej - 8 lat.
Przy czym okresy nauki nie podlegają sumowaniu. Warto pamiętać, że kiedy już mamy możliwość skorzystania z urlopu wypoczynkowego w pełnym wymiarze, mamy prawo do nieprzerwanego urlopu wypoczynkowego przez 14 dni z wliczeniem weekendów, świąt i dni wolnych od pracy.

Dodatkowy urlop w wymiarze 10 dni jest przeznaczony dla osób niepełnosprawnych o znacznym i umiarkowanym stopniu niepełnosprawności.

Kolejną formą urlopu jest urlop bezpłatny, jest to przerwa w świadczeniu pracy, bez prawa
do wynagrodzenia. Urlop ten udzielany jest wyłącznie na wniosek pracownika, nie musi być wtedy podawana przyczyna, jednak należy pamiętać o tym, że pracodawca nie musi się do niego przychylić. Wyjątek od tej reguły stanowi wyłącznie sytuacja, kiedy pracownik dostaje powołanie do pełnienia funkcji z wyboru w związkach zawodowych czy na czas mandatu posła lub senatora.

Z zasady nie jest określone ile może trwać urlop bezpłatny. Może to być kilka dni, tygodni, miesięcy, a nawet lat. Jeśli urlop będzie przekraczał 3 miesiące, pracowni i pracodawca mogą przewidzieć odwołanie z urlopu, jeśli zajdzie ku temu uzasadniona przyczyna.

Ostatnią formą, którą dziś omówimy jest urlop szkoleniowy. Udziela się go pracownikowi,
który podnosi swoje kwalifikacje z inicjatywy pracodawcy.

W tym wypadku jego wymiar wynosi:

6 dni - dla pracownika przystępującego do egzaminów eksternistycznych

6 dni - dla pracownika przystępującego do egzaminu maturalnego

6 dni - dla pracownika przystępującego do egzaminu potwierdzającego kwalifikacje zawodowe

21 dni w ostatnim roku studiów - na przygotowanie pracy dyplomowej oraz przygotowanie się
i przystąpienie do egzaminu dyplomowego

I to już wszystko w tej części urlopowej. Już niebawem spodziewajcie się artykułu o innych formach, takich jak np.: urlop wychowawczy, opiekuńczy itp.

Każda kobieta pracując i objęta ubezpieczeniem społecznym, zachodząc w ciążę ma prawo do skorzystania z przywilejów związanych z macierzyństwem. Jednym z nich jest urlop macierzyński, czyli okres zawieszenia działalności zawodowej ze względu na urodzenie dziecka i jest to zasiłek wypłacany przez ZUS.

Czy forma zatrudnienia ma znaczenie?

Tak. Na możliwość skorzystania z prawa do urlopu związanego z macierzyństwem mogą liczyć wyłącznie kobiety zatrudnione na umowie o pracę. Może się jednak zdarzyć, że zapis o gwarantowanym wynagrodzeniu znajdzie się w umowie zlecenie. Są to jednak bardzo indywidualne kwestie i zależą od woli zleceniodawcy, ponieważ w tym wypadku brak jest jakichkolwiek gwarancji ustawowych.

Powyższe kryterium nie warunkuje jednak wypłaty zasiłku macierzyńskiego, bowiem ten przysługuje każdej ubezpieczonej chorobowo kobiecie, bez względu na formę zatrudnienia.

Zgodnie z kodeksem pracy przysługuje urlop macierzyński w wymiarze:

1. 20 tygodni – w przypadku urodzenia jednego dziecka przy jednym porodzie,

2. 31 tygodni – w przypadku urodzenia dwójki dzieci przy jednym porodzie,

3. 33 tygodnie – w przypadku urodzenia trójki dzieci przy jednym porodzie,

4. 35 tygodni – w przypadku urodzenia czworga dzieci przy jednym porodzie,

5. 37 tygodni – w przypadku urodzenia pięciorga i więcej dzieci przy jednym porodzie.

Istnieje możliwość, wykorzystania przez kobietę urlopu macierzyńskiego przed porodem. Jednak nie więcej niż 6 tygodni.
Obligatoryjnym okresem, który musi wykorzystać kobieta po urodzeniu dziecka jest 14 tygodni. Po tym czasie istnieje możliwości zrezygnowania z pozostałej części pod warunkiem, że wykorzysta go pracujący i ubezpieczony ojciec dziecka sprawując osobistą opiekę nad noworodkiem.

Jeśli chodzi o wynagrodzenie w tym czasie to kształtuje się to następująco:

• 100% przeciętnego wynagrodzenia w okresie ostatnich 12 miesięcy

• 80% przeciętnego wynagrodzenia, jeśli matka dziecka złoży – nie później niż 21 dni po porodzie wniosek o udzielenie jej urlopu rodzicielskiego w pełnym wymiarze bezpośrednio po urlopie macierzyńskim.

Urlop rodzicielski to kolejna następująca forma zwolnienia z obowiązków dla świeżo upieczonych rodziców. Tym razem przysługuje on obojgu rodzicom, a jego maksymalna długość wynosi 32 tygodnie ( w przypadku ciąży mnogiej 34). Mama i tata mogą z urlopu korzystać jednocześnie, przy czym łącznie nie mogą przekroczyć limitu ww. maksymalnej długości.

Urlop ten udzielany jest jednorazowo lub maksymalnie w czterech częściach (nie później niż do zakończenia roku kalendarzowego, w którym dziecko skończyło 6 lat).
Kolejną zasadą jest to, że żadna z części nie może być krótsza niż 8 tygodni, z wyjątkiem pierwszej przypadającej bezpośrednio po urlopie macierzyńskim, której minimum to 6 tygodni.

Urlop ten udzielany jest na wniosek matki i również w tym przypadku, pracodawca nie może odmówić udzielenia go.

W czasie przebywania na urlopie rodzicielskim ubezpieczonej chorobowo matce przysługuje zasiłek wysokości

• 100% przeciętnego wynagrodzenia za pierwsze 6 tygodni (ciąża mnoga: 8 tygodni),

• 60% przeciętnego wynagrodzenia za pozostały okres,

• 80% za cały okres, jeśli kobieta złożyła nie później niż 21 dni po porodzie wniosek o udzielenie urlopu rodzicielskiego w pełnym wymiarze bezpośrednio po urlopie macierzyńskim.

Często kiedy mowa jest o zarządzaniu czasem, ustalaniu planów działania pada hasło: ustalenie celu. I w gruncie rzeczy cele towarzyszą nam każdego dnia mniejsze i większe. Kiedy mowa o celach i ich ustalaniu z podobną co one same częstotliwością pojawia się Metoda SMART, określa się, że cel powinien być SMART, bo tylko SMART cel przyniesie efekt. Zatem czym wspomniana metoda jest, zapytacie. A my już śpieszymy z odpowiedzią.

Metoda SMART, to sposób na formułowanie celów, której głównym zadaniem jest zwiększenie szans na ich realizację.

Równocześnie jest to akronim, w który wpisane jest 5 cech, jakie mają nam pomóc przy formowaniu celu.

S – Sprecyzowany

M – Mierzalny

A – Atrakcyjny

R – Realistyczny

T – Terminowy

Sprecyzowany – to nasz fundament, którym jest jasne określenie co chcemy osiągnąć. Ma to być konkretne i jednoznaczne, nie można w tym miejscu zostawić miejsca na luźne interpretacje czy dowolność.

Mierzalny – odpowiednio określony cel powinien nam również dać możliwość kontroli postępów w czasie jego realizacji. Będzie to też wyznacznik, po którym zdołamy określić, że cel został zrealizowany.

Atrakcyjny – cel, który niesie za sobą wyzwanie, a wymierne korzyści płynące z jego realizacji to najlepsza motywacja. Jak określić poziom jego atrakcyjności? Wystarczy odpowiedzieć sobie na pytanie „po co w ogóle chcesz zrealizować swój cel”.

Realistyczny – czyli możliwy do osiągnięcia. Na tym etapie najważniejszym będzie ustalenie jakie mamy zasoby siły i czasu na realizację zadania. Jeśli tutaj nie będziemy precyzyjni, możliwym jest, że na planie skończą się nasze marzenia o celu.

Terminowy – to nic innego jak ustalenie terminu, w którym zamierzamy osiągnąć nasz cel. Dzięki poczuciu mijającego czasu, nie ulegniemy pokusie rozpoczęcia „od jutra”, albo zostawienia sobie któregoś z elementów „na później”.

Prawda, że to proste? W pierwszej fazie zajmuje nieco więcej czasu i pochłania energię, ale z biegiem czasu kiedy wejdzie Wam już w nawyk nawet nie zauważycie, kiedy wszystkie Wasze plany będą SMART.